ಸ್ನೇಹದ ಕಡಲಲ್ಲಿ ನೆನಪಿನ ದೊಣಿಯಲಿ

15/09/2004

ಇಂದು ಮುಂಜಾನೆಯಿಂದ ಏನೋ ಒಂದು ತರಹದ ತಳಮಳ,ಉತ್ಸಾಹ.ಕಾಲೇಜ್ ಅಡ್ಮಿಶನ್ ಮಾಡಿಸಲು ಉಡುಪಿಯಿಂದ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆ.ಆದರೆ ನನ್ನ ಇಂದಿನ ಈ ಉತ್ಸಾಹಕ್ಕೆ ಕಾರಣ,ಇಂದು ನಾನು ಮಾಡಬೇಕಿದ್ದ ಒಂದು ಅಪರೂಪದ ಭೇಟಿ. ನನ್ನ ಕಳೆದ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕನಸು ನನಸಾಗುವ ದಿನ ಕಡೆಗೂ ನನ್ನ ಮುಂದಿತ್ತು. ಜೆ.ಸಿ.ಇ.ಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೆಲಸಗಳು ಮುಗಿದ ನಂತರ ,ಮನೆಯ ವಿಳಾಸ ನೀಡಿ ಆಟೋ ಹತ್ತಿದೆ.ಆಟೋ ದಟ್ಟವಾದ ಕಪ್ಪಗಿನ ಹೊಗೆ ಕಾರುತ್ತಾ ಚಲಿಸಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕಿಂತ ವೇಗವಾಗಿ ನನ್ನ ಮನಸು.

ನಾನು ಕಣ್ಣು ತೆರೆದ ಕ್ಷಣದಿಂದ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಇದ್ದು, ನಂತರ ಈ ಜಗತ್ತನ್ನು ಅರಿಯುವ ಮೊದಲೇ ಅನಿವಾರ್ಯ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ನನ್ನಿಂದ ದೂರಾದ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳತಿ, ನೆನಪಿನ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಎಂದು ಬಾಡದ ಹೂವಿನಂತಿರುವ 'ಸ್ನೇಹ'. ಇವಳು ನನ್ನ ಸಹಪಾಟಿಯೂ ಹೌದು; ಪ್ರತಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಯೂ ಹೌದು. ಒಂದೇ ವಠಾರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದುದರಿಂದ ನಾವು ಜೊತೆಯಾಗಿರುವುದಕ್ಕಿಂತ ಜಗಳವಾಡಿದ್ದೇ ಹೆಚ್ಚು.ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಗೆಳೆತನ ನಮಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಎಲ್ಲ ಸೀಮೆಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿತ್ತು. ಈಗ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮಿಲನ.

ಬಾಲ್ಯದ ಆ ದಿನಗಳು ಬಹುಶಃ ನನ್ನ ಜೀವನದ ಸುವರ್ಣ ಕ್ಷಣಗಳು. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಆಟದಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ನಾನು ಮೋಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೂ ಸೋಲುತ್ತಿದ್ದೆ. ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಮೋಸವನ್ನು ಅರಿತು, ಕೋಪದಿಂದ ಬಂದು ನನಗೆ ಹೊಡೆದಿದ್ದಳು. ನಾನು ಅಳಲಿಲ್ಲ; ಆದರೆ ಅವಳ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರಿತ್ತು. ಆ ಗಾಯದ ಗುರುತನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡೆ. ಕಲೆ ಇನ್ನೂ ಹಸಿರಾಗಿಯೇ ಇದ್ದಂತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಮದುರ ನೆನಪು ಕೂಡ.

ಅವಳ ಪರಿವಾರವನ್ನು ಬೀಳ್ಕೊಡುವ ದಿನ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಪಾರ್ಟಿ ಇತ್ತು. ನಾವು ಇಬ್ಬರು ಜೊತೆಯಾಗಿ ಕಳೆಯುವ ನಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದ ಕಡೆಯ ದಿನ ಎಂಬ ಅರಿವು ಇಲ್ಲದೆ, ದಿನ ಪೂರ್ತಿ ಆಡಿದೆವು, ನಲಿದೆವು.ನಂತರ ಸಂಜೆ ವಿಷಯ ತಿಳಿದಾಗ ಅವಳಿಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳಲು ಧೈರ್ಯವಿಲ್ಲದೆ, ಎದುರು ನಿಂತಿರುವ ಸಿಚುಏಷನ್ ಎದುರಿಸಲಾಗದೆ ಹೇಡಿಯಂತೆ ಅಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ನಂತರ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅವಳಿಗೆ ಟಾಟಾ ಹೇಳಲು ಬಂದಾಗ ಸಮಯ ಮಿಂಚಿತ್ತು. ಜೀವನ ನನ್ನನ್ನು ಅಲ್ಲೆ ಬಿಟ್ಟು ತನ್ನ ದಾರಿ ಬದಲಿಸಿತ್ತು.

ಬಹುಶಃ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಒಂದು ತರಹದ ಇನ್ಸೆಕ್ಯೂರ್ ೞೀಲಿಮ್ಗ್ ಬಂದಿತ್ತು. ಜೀವನದ ಕಡೆಯವರೆಗೂ ನಾನು, ಸ್ನೇಹ, ಬಾಲ್ಯ, ಆಟ, ಗೆಳೆತನ ಎಲ್ಲ ಹಾಗೆ ಇರುತ್ತೆ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವಷ್ಟು ಮುಗ್ಧತೆ (ಬಹುಶಃ) ಇಬ್ಬರಲ್ಲಿಯೂ ಇತ್ತು. ಸ್ನೇಹ ಒಂದು ದಿನ ದೂರವಾಗುತ್ತಾಳೆ ಎಂದು ಕನಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಯೋಚಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ವಿದಾಯದ ದಿನ, ಎಲ್ಲರೂ ಎಣಿಸಿದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಬೇಗ ಬಂದಿತ್ತು. ಸಮಯ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಮರೆಸುತ್ತದೆ. ಸಮಯದೊಂದಿಗೆ ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಮರೆತೆ, ಇಲ್ಲ ಮರೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಪಟ್ಟೆ.ಇದರಲ್ಲಿ ನಾನು ಎಷ್ಟು ಸಫಲನಾದೆ ಎಂಬುದು ಮಾತ್ರ ಇಂದಿಗೂ ನಿಗೂಧ.

ನಾನು, ಸ್ನೇಹ, ನಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯ. ಆದರೆ ಈಗ ಸಂದರ್ಭ ಬದಲಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಬಾಲ್ಯ ಮುಗಿದು, ನಮ್ಮ ಆತ್ಮೀಯತೆಗೆ ಆಧಾರವಾಗಿದ್ದ ಮುಗ್ಧತೆ ನಶಿಸಿಹೋಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ಕಂಡ ಕೂಡಲೆ ಅವಳ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಹೇಗಿರಬಹುದು? ಸಮ್ತೋಷದಿಂದ ಚೀರಿ ಚಿಕ್ಕಂದಿನ ಸ್ಟೈಲ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಮನೆಯೊಳಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬಹುದೆ? ಅಥವಾ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆರೆದು ಬಾಗಿಲ ಸಂಧಿಯಲ್ಲಿ ಲಜ್ಜೆಯಿಂದ ಮರೆಯಾಗಬಹುದೆ? ಅಥವಾ ದೇವದಾಸನನ್ನು ಕಂಡ ಪಾರೂ ಹಾಗೆ ಮಹಡಿಯಲ್ಲಿ ಅವಿತುಕೊಳ್ಳಬಹುದೆ? ದೇವರೆ, ಈ ಓಡುವ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಲಗಾಮಿಲ್ಲವೆ? ನಾನು ನಕ್ಕೆ, ಮನಸ್ಸು ನಕ್ಕಿತು.

ಆಟೋ ಮುಖ್ಯ ರಸ್ತೆಯನ್ನು ದಾಟಿ ಒಂದು ಹೌಸಿಂಗ್ ಕಾಲೋನಿ ಪ್ರವೇಶಿಸಿತು. ನಾನು ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಕಾದಿದ್ದ ಆ ಕ್ಷಣ ಯಾವ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದರೂ ನಿಜವಾಗಬಹುದು ಎಂಬ ಅರಿವುಂಟಾದೊಡನೆ, ನನ್ನ ಯೋಚನೆಗಳಿಂದ ಹೊರಬಂದೆ. ಎರಡು ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಮನೆಗಳು, ಅಂಗಡಿಗಳು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಓಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಕ್ಷಣಗಳು ಯುಗಗಳಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹಿಂದೆ ಓಡುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮನೆಯ ಮುಂದೆಯೂ, ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅವಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದವು. ಆದರೆ ಇಂದು, ಸ್ನೇಹ ನನ್ನ ಎದುರು ಬಂದು ನಿಂತರೂ, ನಾನು ಗುರುತು ಹಿಡಿಯಲಾರದಷ್ಟು ಬದಲಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ-ಎಂಬ ವಿಚಾರ ತಲೆಯೊಳಗೆ ಬಂದ ಕೂಡಲೆ ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನೊಳಗೆ ನಕ್ಕು, ಅಲ್ಲೆ ಒರಗಿ ಕುಳಿತೆ. ಆಟೋ ಒಮ್ಮೆಯೆ ಧಸಕ್ಕನೆ ಒಂದು ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತಿತು. ಕಡೆಗೂ ನನ್ನ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ತಪಸ್ಸು ಸಾಕಾರಗೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿತ್ತು. ಸ್ವಲ್ಪ ಚಡಪಡಿಕೆಯಿಂದಲೆ ಮನೆಯ ಕರೆಘಮ್ಟೆ ಒತ್ತಿದೆ. ಯಾರೋ ಅಪರಿಚಿತರು ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು, ಸ್ನೇಹಳ ಪರಿವಾರ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಮನೆ ಬದಲಾಯಿಸಿದ ವಿಷಯ ತಿಳಿಸಿದರು. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಷಾಕ್ ಆದರೂ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು, ಅವರ ಬಳಿ ಒಂದು ಲೋಟ ನೀರು ಕೇಳಿ, ಅಲ್ಲೆ ಕಮ್ಬಕ್ಕೆ ಒರಗಿ ನಿಂತೆ. ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.

'ಎಲ್ಲ ಮರೆತಿರುವಾಗ ಇಲ್ಲ ಸಲ್ಲದ ನೆಪವ,

ಹೂಡಿ ಬರದಿರು ಮತ್ತೆ ಹಳೆಯ ನೆನಪೇ'.....

Nitin R Kidiyoor

Why Did You Change???

Let me make it very clear from beginning that this is not my letter. But i will be telling a lie to all you readers if i tell that this is completely fictional. As i have told you that my friends love to share their stories with me, so i know some real stories. This is one of them. People who are in my inner circle might be able to identify the characters. Go ahead guys give it a shot. This is the first time i am writing some other guy's story, so i just hope that i will do justice to his feelings and this letter. 

Dear Pavithra Bhat, 

I want to start this letter with a compliment to you. You are the most intelligent girl i have ever seen. The way you handled our relationship was awesome. I always thought you are dumb compared to me and i am the one who will be taking this relationship forward and controlling it. Now when i sit back and think about everything that has happened between us, all i can realize is that, my assumptions were wrong.. 

( Sorry for interruption dear readers, if you are trying to identify the characters with that name Pavithra Bhat, then i want to let you know that i am not a fool. Names have been changed. actually Pavithra Bhat is name of a 35 year old lady in mindtree. But i don't know why i choose that name out of the lot )

I am not sure whether, are all girls are intelligent like you and all boys are dumb like me. I don't know many girls so i don't know the first part, but i know many guys, so i know that all boys are dumb like me. You can take any relationship and a girl will be controlling it directly or indirectly.

I saw you for the first time 18 months back and i knew straight away that you will be someone in my inner circle. You are so good looking, but i was not impressed with your beauty but with your innocence and enthusiasm in life. I had a soft corner for you somewhere deep down my heart. I always used to care about you. I did all crazy stuff to solve all your problems and to see you happy. I have thought so many times, why i do all these stuff for you. But still today i am clueless. 

With time you became close to me. When i used to tell something you used to sit beside me and listen to all crazy stuff with your bright eyes full of curiosity. Those were the best days of my life. I have had so many wonderful moments in my life but there is no moment which can match moments i spent with you. Everything was so good. Everything was on track till your mom visited your two months back.

Still i don't know what happened in that couple of days. But i know one thing, that is you have changed a lot after that. I hate when people change. I felt like talking to a stranger when i used to interact with you. There was something which came between us. Still i don't know what is it?

You avoided me, started ignoring my mails and messages. It did not take much time for me to realize that you are ignoring me but took lot of time to accept it. I really don’t know what happened to you. It’s really difficult to accept the fact that someone in my inner circle needs me no more. But you used to tell that you are very busy and don’t get much time to respond. Let me tell you one thing, it’s very important to give time in any relationship. I have seen many relationships break just because they did not have time for each other. I tried my best to explain these things to you. But all my efforts went in vain. 

I don’t know how you got busy in your life; such that you don’t even have time to send me a single good night message. It takes just 10 seconds to type in a message and bring a smile in your friend’s face.I think you must have found something which is more important than me. Even now when I sit back and think about you, I can't digest the fact that you have changed. Just get a feeling like losing a very good friend, but worst part is even if I search, I am not going to get her because she has got transformed into a completely new person. 

There is nothing important to me than your happiness. Whenever I was in a dilemma to take some decision, I used to think which one makes you happier and just used to take that decision. Now you are making me feel that you are not happy to be in touch with me. So letting you go is the decision that I can take which makes you feel happy. I hope I was a good friend of your’s and I don’t expect anything from your end. If you are not comfortable to be in touch with me, then I don’t even expect you to be in touch with me. I don’t want to force myself on anyone including you. No one should feel bad just because I am present in their life. It’s a very tough decision for me to take and much more difficult to execute but I have to do this for your happiness. You have left me with no options. 

I have no idea how you are going to take this (Whether you will be happy that I am moving out or otherwise) thing. I just know one thing, if you want me in your life then you will come back to me otherwise we were never destined to be friends. Just remember one thing that any point of time if you are in need of a real friend then don’t hesitate to reach out to me. Have a good life. 

Your old friend, 
Vijay 

At the end of letter if you are feeling that this guy Vijay is some sort of emotionally weak, amateur guy, then that’s a failure on my part of describing his feelings. He is a very practical guy. All life he has taken sensible decisions on all matters except this issue. I don’t know what he did was right or wrong. You must be curious to know the girl’s reply. Even I am curious to know that. But he never told me that part of story. Actually he never told me the real name of that girl. 

I don’t know whether I will publish this one or not. I wrote this for self satisfaction of writing a good one. This one was a very unique one. The only reason for them to go different ways was communication gap and not finding time for each other. May be I will show this one to Vijay and if he gives permission then only I will publish this. So if you are reading this, then that means Vijay did not mind putting this letter on public forum. Is anyone able to identify this character Vijay??? I am not going to tell that. Let that character stay in our imagination than in reality. 


Nitin R Kidiyoor

 

Song of PunyaKoti

I got this article from net. This is one of my favourite songs.

Punyakoti - a forgotten tale
dharaNi manDala madhyadoLage

mereyutiha karNATa dEshadOL

iruvakALinganemba gollana pariyanentu pELvenu
ಧರಣಿ ಮಂಡಲ ಮಧ್ಯದೊಳಗೆ

ಮೆರೆಯುತಿಹ ಕರ್ನಾಟ ದೇಶದೊಲಿರುವ

ಕಾಳಿಂಗನೆಂಬ ಗೊಲ್ಲನ ಪರಿಯನೆಂತು ಪೇಳ್ವೆನು
I speak about the cowherd Kalinga residing in the resplendent country of Karnata(ka) within the middle region of the earth .
eLeya mAvina marada kELage koLalnUduta golla gauDanu
baLasi ninda turugaLannu baLige karedanu harushadi
gange bAre gauri bAre tungabhadre tAyi bAre
puNyakOTi nInu bArE endu gollanu karedanu
golla kareda daniya kELi ella hasugaLu bandu nindu
chelli sUsi hAlu kareyalu alli tumbitu bindige
satyavE bhagavantanemba puNyakOTiya kateyidu

ಎಳೆಯ ಮಾವಿನ ಮರದ ಕೆಳಗೆ

ಕೊಳಲ್ನುದುತ ಗೊಲ್ಲ ಗುದನು ಬಳಸಿ ನಿಂದ

ತುರುಗಳನ್ನು ಬಳಿಗೆ ಕರೆದನು ಹರುಷದಿ

ಗಂಗೆ ಬಾರೆ ಗೌರಿ ಬಾರೆ ತುಂಗಭದ್ರೆ ತಾಯಿ ಬಾರೆ

ಪುಣ್ಯಕೋಟಿ ನೀನು ಬಾರೆ ಎಂದು ಗೊಲ್ಲನು ಕರೆದನು

ಗೊಲ್ಲ ಕರೆದ ದನಿಯ ಕೇಳಿ ಎಲ್ಲ ಹಸುಗಳು ಬಂದು ನಿಂದು

ಚೆಲ್ಲಿ ಸೂಸಿ ಹಾಲು ಕರೆಯಲು ಅಲ್ಲಿ ತುಂಬಿತು ಬಿಂದಿಗೆ

ಸತ್ಯವೇ ಭಗವಂತನೆಂಬ ಪುಣ್ಯಕೋಟಿಯ ಕತೆಯಿದು
Playing his flute under the young mango tree, the cowherd called to the cattle standing around him
“ Ganga (e) come, Gauri come hither, mother Tungabhadre come, Punyakoti you too come”
On hearing the cowherd’s voice, the cows came closer, and upon milking them, the vessel was filled to the brim.
This is the tale of Punyakoti who believed that Truth is God
habbidA male madhyadoLage arbhutAnendemba vyAghranu
abbarisi hasihasidu beTTada kibbiyoLu tAniddanu
moredu rOshadi guDugutA huli bhOriDuta
chhangane jigidu negeyalu chedari hOdavu hasugaLu

ಹಬ್ಬಿದ ಮಳೆ ಮಧ್ಯದೊಳಗೆ ಅರ್ಭುತಾನೆಂದೆಂಬ ವ್ಯಾಘ್ರನು

ಅಬ್ಬರಿಸಿ ಹಸಿಹಸಿದು ಬೆಟ್ಟದ ಕಿಬ್ಬಿಯೊಳು ತಾನಿದ್ದನು

ಮೊರೆದು ರೋಷದಿ ಗುದುಗುತ ಹುಲಿ ಭೋರಿಡುತ

ಚ್ಚನ್ಗನೆ ಜಿಗಿದು ನೆಗೆಯಲು ಚೆದರಿ ಹೋದವು ಹಸುಗಳು
In the middle of the spreading forest, a hungrily roaring tiger named Arbhutan lived in a cave among the mountains
Bellowing and thundering with rage, the tiger in search of a meal leapt and jumped amidst the cattle upon which they ran helter - skelter.
puNyakOTi emba hasuvu tanna kandana nenedukonDu
munna hAlanu koDuvenenuta chendadi tA barutire
indenage AhAra sikkitu endu bEgane dushTa vyAghranu
bandu baLasi aDDagaTTi nindanA hulirAyanu
ಪುಣ್ಯಕೋಟಿ ಎಂಬ ಹಸುವು ತನ್ನ ಕಂದನ ನೆನೆದುಕೊಂಡು

ಮುನ್ನ ಹಾಲನು ಕೊಡುವೆನೆನುತ ಚೆಂದದಿ ತ ಬರುತಿರೆ

ಇಂದೆನಗೆ ಆಹಾರ ಸಿಕ್ಕಿತು ಎಂದು ಬೇಗನೆ ದುಷ್ಟ ವ್ಯಾಘ್ರನು

ಬಂದು ಬಳಸಿ ಅಡ್ಡಗಟ್ಟಿ ನಿಂದನ ಹುಲಿರಾಯನು

The cow named Punyakoti, thinking of her child and planning to feed her was coming by
“Today I have found food” thought the wicked tiger and circling the cow he stood blocking her way
mEle biddu ninnanIgale bILahoyvenu ninna hoTTeya
sILibiDuvenu enuta kOpadi khULa vyAghranu kUgalu
ondu binnaha huliye kELu kandaniruvanu doDDiyoLage
ondu nimishadi moleya koTTu bandu sEruve nillige
hasida vELege sikkidoDaveya vashava mADade biDalu nInu
nusuLi hOguve matte baruveya husiya nuDiyuvenenditu

“I will fall upon you and bring you down. I will split your belly” screamed the tiger.

ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ನಿನ್ನನಿಗಳೇ ಬಿಳಹೊಯ್ವೇನು ನಿನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯ

ಸಿಲಿಬಿದುವೇನು ಎನುತ ಕೋಪದಿ ಖುಲ ವ್ಯಾಘ್ರನು ಕುಗಳು

ಒಂದು ಬಿನ್ನಹ ಹುಲಿಯೇ ಕೇಳು ಕಂದನಿರುವನು ದೊಡ್ಡಿಯೊಳಗೆ

ಒಂದು ನಿಮಿಷದಿ ಮೊಲೆಯ ಕೊಟ್ಟು ಬಂದು ಸೇರುವೆ ನಿಲ್ಲಿಗೆ

ಹಸಿದ ವೇಳೆಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದೊಡವೆಯ ವಶವ ಮಾಡದೇ ಬಿಡಲು

ನೀನು ನುಸುಳಿ ಹೋಗುವೆ ಮತ್ತೆ ಬರುವೆಯ ಹುಸಿಯ ನುಡಿಯುವೆನೆಂದಿತು
Punyakoti says “Listen Tiger, I have a request. I have a son in the cowshed. I will feed him and return to you in a minute”
“At a hungry time when I have cornered you, if I do not capture you, you will slip away. Will you come back? You are lying” says the tiger
satyavE namma tAyi tande satyavE namma bandhu baLaga
satya vAkyake tappi naDedare mechchanA paramAtmanu
satyavE bhagavantanemba puNyakOTiya kateyidu
ಸತ್ಯವೇ ನಮ್ಮ ತಾಯಿ ತಂದೆ ಸತ್ಯವೇ ನಮ್ಮ ಬಂಧು ಬಳಗ

ಸತ್ಯ ವಾಕ್ಯಕೆ ತಪ್ಪಿ ನಡೆದರೆ ಮೆಚ್ಚನಾ ಪರಮಾತ್ಮನು

ಸತ್ಯವೇ ಭಗವಂತನೆಂಬ ಪುಣ್ಯಕೋಟಿಯ ಕತೆಯಿದು

“Truth is our mother and father. Truth is our near and dear. If the truth is not followed, the Supreme Self will not approve” answers Punyakoti
This is the tale of Punyakoti who believed that Truth is God
kondu tinnuvenemba hulige chendadinda bhAshe koTTu
kanda ninnanu nODi pOguve nendu bandenu doDDige
Ara moleyanu kuDiyalamma Ara baLiyali malagalamma
Ara sEri badukalamma Aru nanage hitavaru
ಕೊಂದು ತಿನ್ನುವೆನೆಂಬ ಹುಲಿಗೆ ಚೆಂದದಿಂದ ಭಾಷೆ ಕೊಟ್ಟು

ಕಂಡ ನಿನ್ನನು ನೋಡಿ ಪೋಗುವೆ ನೆಂದು ಬಂದೆನು ದೊಡ್ಡಿಗೆ

ಅರ ಮೊಲೆಯನು ಕುಡಿಯಲಮ್ಮ ಅರ ಬಳಿಯಲಿ ಮಲಗಲಮ್ಮ

ಅರ ಸೇರಿ ಬದುಕಲಮ್ಮ ಆರು ನನಗೆ ಹಿತವರು

“I have come after promising the tiger who wanted to kill and eat me that I will return to him after seeing you” says Punyakoti to her child
Punyakoti’s calf: “Whose udder shall I drink from? By whose side shall I sleep? With whom shall I live? Who is there to be good to me?”
ammagaLirA akkagaLirA enna tAyoDa huTTugaLirA
kanda nimmavanendu kANiri tabbaliyanI karuvanu
munde bandare hAyabEDi hinde bandare odeyabEDi
kanda nimmavanendu kANiri tabbaliyanI karuvanu
ಅಮ್ಮಗಳಿರ ಅಕ್ಕಗಳಿರ ಎನ್ನ ತಯೋದ ಹುತ್ತುಗಲಿರ

ಕಂಡ ನಿಮ್ಮವನೆಂದು ಕಾಣಿರಿ ತಬ್ಬಲಿಯನಿ ಕರುವನು

ಮುಂದೆ ಬಂದರೆ ಹಾಯಬೇಡಿ ಹಿಂದೆ ಬಂದರೆ ಒಡೆಯಬೇಡಿ

ಕಂಡ ನಿಮ್ಮವನೆಂದು ಕಾಣಿರಿ ತಬ್ಬಲಿಯನಿ ಕರುವನು

Punyakoti: “Oh mothers and sisters, those born to my mother, please look upon this orphan calf as your own”
“If he comes in front of you, please do not gore him. If he gets behind you kindly do not kick him. Please look upon this orphan as your own child.”
tabbaliyu nInAde magane hebbuliya bAyannu hoguvenu
ibbarA R^iNa tIritendu tabbikonDitu kandana
satyavE bhagavantanemba puNyakOTiya kateyidu
ತಬ್ಬಲಿಯು ನಿನದೆ ಮಗನೆ ಹೆಬ್ಬುಲಿಯ ಬಾಯನ್ನು ಹೋಗುವೆನು

ಇಬ್ಬರ ರಿನ ತಿರಿತೆಂದು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡಿತು ಕಂದನ

ಸತ್ಯವೇ ಭಗವಂತನೆಂಬ ಪುಣ್ಯಕೋಟಿಯ ಕತೆಯಿದು

“Son, you have become an orphan. I am going into the mouth of the great tiger. Our bond ends here” Punyakoti hugs her child
This is the tale of Punyakoti who believed that Truth is God
gOvu karuvanu biTTu bandu sAvakAshava mADadante
gaviya bAgila sErinintu tavakadali huligenditu
khanDavideko mAmsavideko gunDigeya bisiraktavideko
chanDavyAghrane nInidellava nunDu santasadindiru
ಗೋವು ಕರುವನು ಬಿಟ್ಟು ಬಂದು ಸಾವಕಾಶವ ಮಾಡದಂತೆ

ಗವಿಯ ಬಾಗಿಲ ಸೇರಿನಿಂತು ತವಕದಲಿ ಹುಲಿಗೆಂದಿತು

ಖಂಡವಿದೆಕೋ ಮಾಂಸವಿದೆಕೋ ಗುಂಡಿಗೆಯ ಬಿಸಿರಕ್ತವಿದೆಕೋ

ಚಂದವ್ಯಘ್ರನೆ ನಿನಿದೆಲ್ಲವ ನುಂಡು ಸಂತಸದಿಂದಿರು

Leaving the calf behind, the cow with no further delay stood in front of the cave door and said anxiously
“Take my flesh, take my meat. Take the warm blood from my heart. Oh fierce tiger, have all this and be happy”
puNyakOTiya mAta kELi kaNNanIranu surisi nondu
kanneyivaLanu kondu tindare mechchanA paramAtmanu
enna oDahuTTakka nInu ninna kondu Ena paDevenu
ennutA huli hAri negedu tanna prANava biTTitu
ಪುಣ್ಯಕೋಟಿಯ ಮಾತ ಕೇಳಿ ಕನ್ನನಿರನು ಸುರಿಸಿ ನೊಂದು

ಕನ್ನೆಯಿವಳನು ಕೊಂದು ತಿಂದರೆ ಮೆಚ್ಚನಾ ಪರಮಾತ್ಮನು

ಎನ್ನ ಒದಹುತ್ತಕ್ಕ ನೀನು ನಿನ್ನ ಕೊಂದು ಏನ ಪಡೆವೆನು

ಎನ್ನುತ ಹುಲಿ ಹರಿ ನೆಗೆದು ತನ್ನ ಪ್ರಾಣವ ಬಿಟ್ಟಿತು

Listening to Punyakoti’s words, the tiger was pained. Shedding tears, he says “If I kill and eat you it will not please God Almighty”
“You are like a sister born with me. What will I gain by killing you?” So saying, the tiger jumped down and gave up his life
satyavE bhagavantanemba puNyakOTiya kateyidu
This is the tale of Punyakoti who believed that Truth is God

People in my inner circle...

In my life i came across so many people but there are only few who are special to me. There are only few with whom i want stay till the end. Lets call them "people in my inner circle". God has chosen most of them for me i.e they are my blood relatives. So i have to thank god because he has chosen some wonderful people to be in my inner circle. Except these god chosen relatives of mine there are very few people whom i find very special. Some of those became special to me in my first meeting with them and some people became special without my knowledge. Just at some point of time i realised that this guy/girl whom i know from such a long time is special for me.



How will i know that a person is special to me?

• If a person is in some problem and if that fact really troubles me then that person is special to me.


• If i am ready to do anything to get that person out of trouble then that person is special to me.


• If i miss someone when i am extremely happy then definitely he/she is special to me.


• If i get a good news and first thing i want to do is to share with someone then he/she is special to me.

I think out of our family we will find very few people who are special to us. Actually 90% of people will not find anyone. We might have good friends in all stages of life but only few people will have same friends in all stages of life. In my case there are only few people whom i can call as my friends. They are my friends for many years now and continue to be my friends for many more years to come. Actually i can count then with my fingers. The number is so less because i am not good in making friendships. I take a lot of time to get close to someone. But if someone enters my inner circle then he will be there for many years.